Laboratoriumonderzoek

Ook wel: laboratoriumgeneeskunde

Ieder ziekenhuis heeft een laboratorium. Hier onderzoeken laboratoriumspecialisten bloed, urine en andere lichaamsmaterialen. Er zijn ook huisartsenlaboratoria. De testen die het laboratorium doet zijn belangrijk voor:

• Het vaststellen van veel ziekten.
• Het controleren hoe een ziekte verloopt.
• Het controleren of een medicijn aanslaat.
• Het voorkomen van een ziekte.

Soms is een laboratoriumonderzoek meteen nodig. Daarom werken de laboratoria 24 uur per dag. Dat doen ze volgens vaste richtlijnen om de veiligheid te garanderen. De resultaten worden altijd vast gelegd in het elektronisch dossier van het ziekenhuis of in een brief. De arts die de test heeft aangevraagd moet de uitslag namelijk op elk moment kunnen bekijken.

Als uw arts bloed wil laten onderzoeken, neemt een analist bloed bij u af. Het bloed komt in speciale buisjes, afhankelijk van de test die de arts heeft aangevraagd. De buisjes hebben een unieke streepjescode met uw gegevens. Dit is erg belangrijk. Het laboratorium controleert dit volgens strikte regels.

De analist doet de buisjes in een centrifuge om de bloedcellen (vaste materiaal) te scheiden van het plasma of serum (vloeistof). Hierna volgen de testen. De arts wil bijvoorbeeld weten of u een hartinfarct hebt gehad. De laboratoriumspecialist gaat nu op zoek naar specifieke eiwitten en enzymen die alleen in het bloed kunnen zitten na een hartinfarct. Zo kan de laboratoriumspecialist de arts de informatie geven die de diagnose bevestigt.

In sommige gevallen (zoals genetisch onderzoek) zal de laboratoriumspecialist naar aanleiding van de testuitslagen met de behandelend arts meedenken, en uitleg en advies geven. Hierna zal uw arts de resultaten met u bespreken.

Laboratoria mogen uw gegevens alleen aan uw directe behandelaar geven. Of aan degenen die in het ziekenhuis bij uw zorg betrokken zijn. Als u beslist niet wilt dat iemand anders dan uw directe behandelaar uw gegevens kan zien, moet u dat vooraf aan het laboratorium doorgeven.

Lees meer over de Wet zeggenschap lichaamsmateriaal.

Zorgverleners buiten het ziekenhuis mogen de informatie alleen opvragen als u daar toestemming voor hebt gegeven. Ze doen dat dan via eigen elektronische uitwisselingssystemen, of het Elektronisch medisch dossier (LSP).